IPv6 heeft een andere benadering van pakketfragmentatie dan IPv4. In tegenstelling tot IPv4, waarin fragmentatie kan plaatsvinden op elke router die het pakket doorgaat, met IPv6 is fragmentatie een eindstation functie die wordt uitgevoerd door zowel de zender als de ontvanger.
Wanneer een IPv6-pakket groter is dan de maximale overdrachtseenheid (MTU) van een netwerk waardoor het moet reizen, dan zal het pakket door de zender worden opgedeeld in kleinere ‘pakketten’ die gemakkelijk door de router(s) kunnen worden verzonden. Deze kleinere pakketten worden vervolgens afzonderlijk bij de ontvanger samengevoegd naar het oorspronkelijke pakket.
Deze methode zorgt ervoor dat er minder fragmentatie optreedt in het netwerk, waardoor de efficiëntie van de gegevensoverdracht wordt verbeterd en de kans op dataverlies wordt verkleind.
