Er waren verschillende beperkingen van IPV4 die leidden tot de ontwikkeling van IPV6. Enkele van de belangrijkste beperkingen waren:
1. Beperkt aantal beschikbare IP-adressen: IPV4 gebruikt 32-bit adressering, wat een beperkt aantal beschikbare IP-adressen inhoudt. Dit betekent dat er een beperkt aantal apparaten kan worden aangesloten op het internet.
1. Toename van mobiel internet: De groei en toename van mobiel internet heeft geleid tot een grotere vraag naar IP-adressen. IPV4 heeft geen capaciteit om deze groei te ondersteunen.
1. Beveiligingsrisico’s: IPV4 heeft een aantal beveiligingsrisico’s die onopgelost blijven. Dit is omdat IPV4 geen ingebouwde beveiligingsmechanismen heeft.
1. Complexiteit: IPV4 is complex en moeilijk te onderhouden, vooral in grote netwerken. Dit komt door de ruimtebeperkingen van de 32-bits adressering.
1. Toename van het aantal apparaten: De toename van slimme apparaten en IoT-apparaten betekent dat er meer IP-adressen nodig zijn om ze allemaal te verbinden. IPV4 heeft niet genoeg adressen om dit te ondersteunen.
IPV6 lost deze problemen op door gebruik te maken van 128-bits adressering, waardoor er een veel groter aantal beschikbare IP-adressen beschikbaar is. IPV6 heeft ook ingebouwde beveiliging en is minder complex om te onderhouden.
