Linux Containers (LXC) maakt gebruik van netwerkfuncties zoals Network Namespace en Virtual Ethernet (veth) om netwerkmogelijkheden te bieden voor containers. Hier is een eenvoudige uitleg van hoe elk werkt:
1. Network Namespace: Dit scheidt het netwerkomgeving voor elke container, wat betekent dat elke container zijn eigen netwerkstack kan hebben, inclusief netwerkinterfaces, IP-adressen, routingtabellen, enz. Dit is handig bij het bouwen van geïsoleerde omgevingen.
1. Virtual Ethernet (veth): Dit is een virtueel netwerkapparaat in Linux dat werkt in paren. Een paar veth-apparaten kan worden gebruikt om netwerkpakketten tussen netwerknamespace over te dragen.
Bij het maken van LXC-containers, maakt LXC standaard een paar veth-apparaten, verbindt het het ene uiteinde met de container en het andere uiteinde (de “host” zijde) met een speciale brug genaamd lxcbr0 op de host, waardoor de containers met elkaar en met de host kunnen communiceren.
De host kan verder worden geconfigureerd om Netwerkadresvertaling (NAT) te gebruiken voor de containers om met het externe netwerk te communiceren, of er kan een OpenvSwitch-bridge worden gebruikt voor meer complexe netwerken.
Om de netwerkconfiguratie voor een container te specificeren, kunt u parameters zoals lxc.net.[i].type, lxc.net.[i].link, lxc.net.[i].ipv4.address, enz., toevoegen aan het bijbehorende containerconfiguratiebestand.
Over het algemeen biedt LXC flexibele netwerkmogelijkheden voor containers, hoewel het mogelijk complex kan worden voor geavanceerdere netwerkscenarios.
