Linux Containers (LXC) en virtuele machines (VM’s) zijn beide methoden om meerdere, geïsoleerde systemen uit te voeren op één fysieke host. Maar ze werken op verschillende manieren.
- Een virtuele machine (VM) is een emulatie van een computer met een besturingssysteem op een fysieke computer. Elke VM draait zijn eigen, volledige versie van een besturingssysteem (gast-OS), en elke gast-OS heeft toegang tot een portie van de fysieke machine’s processorkracht, geheugen en opslag. Dit betekent dat VMs best veel resources vereisen, omdat je eigenlijk meerdere volledige systemen tegelijkertijd moet laten draaien.
- Linux Containers (LXC), daarentegen, zijn een lichtgewicht alternatief voor volledige virtualisatie. In plaats van elk hun eigen OS te draaien, delen containers hetzelfde OS (de host OS). Iedere container draait als een los proces binnen de host OS. Deze aanpak vereist veel minder resources dan VM’s, omdat je niet meerdere volledige systemen moet draaien.
Het belangrijkste verschil tussen LXC en VMs is dus hoe ze hardware resources gebruiken. VMs emuleren virtuele hardware, terwijl LXC’s dezelfde kernel delen als de host, waardoor ze efficiënter en schaalbaarder zijn, maar minder geïsoleerd dan VMs.
