NMAP (Network Mapper) is een veelgebruikt netwerkscannertool dat wordt gebruikt om getallen van open poorten en services op een netwerk te ontdekken. Terwijl het een zeer nuttig hulpmiddel kan zijn voor netwerkbeheerders, zijn er beveiligingsproblemen aan verbonden wanneer het in verkeerde handen komt. Deze risico’s zijn onder meer informatie lekkage, Denial of Service (DoS)-aanvallen en ongeoorloofde toegang.
Het grootste probleem met NMAP is dat het informatie kan lekken over uw netwerk. NMAP-scanresultaten kunnen onthullen welke poorten open zijn, welke diensten worden uitgevoerd, welk besturingssysteem wordt gebruikt en andere nuttige informatie die kan worden gebruikt in een aanval. Deze informatie kan vervolgens worden gebruikt door een aanvaller om kwetsbaarheden te vinden en te exploiteren. De Minerva Labs waarschuwt voor deze potentiële dreiging in hun artikel getiteld “The Risks of Using Nmap for Offensive Purposes” (https://minerva-labs.com/post/the-risks-of-using-nmap-for-offensive-purposes).
Een ander beveiligingsprobleem bij het gebruik van NMAP is dat het kan worden gebruikt om Denial of Service (DoS)-aanvallen uit te voeren. Dit kan worden gedaan door het verzenden van een grote hoeveelheid verkeer naar een bepaalde poort of dienst, waardoor het netwerk overbelast raakt en legitieme verzoeken niet kunnen worden behandeld. Dit wordt vermeld door Marcus Ranum in zijn artikel “Network Scanning Using Nmap” (https://dl.acm.org/doi/10.5555/882896).
Ten slotte kan NMAP ook worden gebruikt om ongeoorloofde toegang tot een netwerk te krijgen. Door het gezamenlijke gebruik van Nmap en exploits, kunnen aanvallers toegang krijgen tot een systeem als ze een open poort vinden die een kwetsbare dienst uitvoert. Deze potentiële risico’s worden besproken in het boek “Network Security Assessment: Know Your Network” van Chris McNab (https://www.oreilly.com/library/view/network-security-assessment/9780596513116/).
Hoewel NMAP een waardevol hulpmiddel kan zijn, moeten bedrijven bewust zijn van de beveiligingsrisico’s die ermee verbonden zijn. Het is gebruikelijk om toegang tot dergelijke hulpmiddelen te beperken en te controleren en netwerkbeveiligingsmaatregelen te implementeren, zoals firewalls, Intrusion Detection Systems (IDS) en regelmatige beveiligingsbeoordelingen om deze risico’s te beperken.
