In Python is een van de belangrijkste functies voor het organiseren en hergebruiken van code het importsysteem. Het stelt ontwikkelaars in staat om modules te laden en te gebruiken die elders zijn gedefinieerd.
Hieronder leggen we uit hoe dit werkt.
1. Basis import: Je kunt een module importeren met de ‘import’ instructie. Bijvoorbeeld, als je de math module numpy wilt gebruiken, zou je schrijven: `import numpy`. Vervolgens kun je functies van die module aanroepen in je code door te typen `numpy.naam_van_functie()`.
1. Alias import: Als je veel gebruik maakt van een module, dan kan het vervelend zijn om steeds de volledige naam te moeten typen. Je kan dan de module importeren onder een andere, kortere naam, een alias. Bijvoorbeeld: `import numpy as np`. Nu kun je functies van numpy aanroepen door te typen `np.naam_van_functie()`.
1. Van import: Je kunt ook specifieke functies van een module in je code importeren, zodat je de naam van de module niet hoeft te typen bij het aanroepen van de functie. Bijvoorbeeld: `from numpy import array`. Nu kun je de array functie direct aanroepen in je code door te typen `array()`.
1. Controleer of een module beschikbaar is: Voor je een module importeert, wil je misschien weten of deze beschikbaar is. Je kunt dit bereiken met: `import importlib`; `importlib.util.find_spec(‘module-om-te-controleren’)`.
Het is belangrijk op te merken dat wanneer je een module importeert, Python zoekt naar die module in de volgende locaties, in de volgende volgorde:
- De directory van het invoerprogramma (of het PAD waar de invoer van was uitgevoerd voor interactieve shells).
- De PYTHONPATH (een lijst van directory-namen, met dezelfde syntax als de shell-variabele PATH).
- De standaard installatiemodule-directory.
Tot slot, als een bestand wordt uitgevoerd en het importeert modules, worden deze modules geladen en uitgevoerd voordat de rest van het bestand wordt uitgevoerd.
