Het topleveldomein (TLD) is in wezen het laatste segment van een domeinnaam of het gedeelte dat direct volgt op de “punt” symbool. Topleveldomeinen zijn over het algemeen geclassificeerd in twee types: generieke topleveldomeinen (gTLD’s) en landcode topleveldomeinen (ccTLD’s). Een voorbeeld van een gTLD is .com of .org, terwijl een ccTLD vaak correleert met een bepaald land, bijvoorbeeld .nl voor Nederland of .de voor Duitsland.
Voor zover ik kan vaststellen is .TALK (op het moment van schrijven) geen officieel erkend topleveldomein volgens de Internet Corporation for Assigned Names and Numbers (ICANN), de organisatie die de implementatie van nieuwe TLD’s regelt. De actuele lijst van erkende TLD’s kan worden gecontroleerd op de website van ICANN.
ICANN heeft echter een programma voor nieuwe gTLD’s, waardoor organisaties topleveldomeinen kunnen aanvragen die dan kunnen worden goedgekeurd en in gebruik genomen. In theorie zou het dus mogelijk zijn dat een organisatie een aanvraag indient voor .TALK als een nieuwe gTLD. Voorbeelden van TLD’s die op deze manier zijn aangevraagd en toegepast, zijn bijvoorbeeld .google, .apple of .amazon.
Het is echter belangrijk om te beseffen dat het aanvragen en implementeren van een nieuwe gTLD een complex en duur proces is dat ook in strijd kan zijn met merkrechten. Bovendien, zelfs als een nieuwe gTLD wordt toegekend, is er geen garantie dat het breed zal worden geaccepteerd of gebruikt.
Over het algemeen wordt van TLD’s verwacht dat zij bijdragen aan de structuur en organisatie van het internet, en zij zijn van cruciaal belang voor het functioneren van het Domain Name System (DNS). Zonder TLD’s zou het veel moeilijker zijn om websites en webservers op het internet te lokaliseren en te identificeren.
Bronnen voor deze informatie omvatten de officiële ICANN-website (https://www.icann.org/), de Verisign Domain Name Industry Brief (https://www.verisign.com/en\_US/internet-technology-news/verisign-press-releases/articles/index.xhtml), en het Nederlandse SIDN (https://www.sidn.nl/).
